مغزهای خالی ...

مدام حس آدمی را دارم که صبح قبل از طلوع خورشید توی زمستانی ترین دی ماه زندگیش با یک لا پیرهن رفته تا بالکن و سیگاری کشیده، سرما تا مغز استخوانش رسیده و سگ لرز زده و نمرده است. چنگ می اندازم به ریشه های دلم ...